O wielozmysłowych oddziaływaniach terapeutycznych opowiadała wolontariuszkom i wolontariuszom Nina Woderska, doktor nauk społecznych w zakresie pedagogiki, badaczka oraz trenerka edukacji obywatelskiej. Był to warsztat pod tytułem: „Terapeutyczny wolontariat. Od hortiterapii po bajkoterapię”, zorganizowany w czwartek 13 czerwca w ramach projektu „Moc Wolontariatu w CREO”.

Hydroterapia, hortiterapia, lasoterapia, sylwoterapia, muzykoterapia, dogoterapia, hipoterapia, biblioterapia, socjoterapia, estetoterapia, ludoterapia, ergoterapia, śmiechoterapia… Form oddziaływań terapeutycznych jest wiele. Konkretną metodę terapii powinniśmy dobierać uwzględniając stan zdrowia i rodzaj schorzenia osoby, która będzie jej poddawana, a przede wszystkim indywidualne potrzeby, oczekiwania oraz możliwości.

Nim warsztat się rozpoczął, w pomieszczeniu zaczął unosić się zapach olejku eterycznego! Pachniał obłędnie, co z pewnością potwierdzi każdy, kto brał udział w warsztacie. To za sprawą lampki elektrycznej z olejkiem, którą włączyła Nina, by wprowadzić nas w klimat aromaterapii. Po krótkiej prezentacji każdej uczestniczki i uczestnika przeszliśmy do utożsamiania słowa „terapia” z konkretnymi jej rodzajami. Tworzyliśmy tak zwaną mapę myśli, czyli właśnie prefiks do słowa terapia.

 N. Woderska wyjaśniła, jak w literaturze definiowany jest termin „terapia”. Pochodzi on z greckiego therapeuein i oznacza „opiekowanie się kimś, troszczenie się o kogoś”, a także działania „koncentrujące się na leczeniu i pomocy osobom, które niedomagają pod względem fizycznym lub psychicznym bądź są zagrożone wykluczeniem społecznym”. Jeżeli zapytamy przypadkową osobę na ulicy, z czym kojarzy jej się terapia, z pewnością odpowie, że z pomocą psychologiczną albo psychoterapeutyczną. Słowo to, jak widać, ma jednak szersze znaczenie i nie odnosi się wyłącznie do dwóch wymienionych form wsparcia, a do różnorakich metod pracy.

Najciekawszą i najweselszą jednocześnie częścią warsztatu były ćwiczenia mające na celu wywołać śmiech. I rzeczywiście – nie brakowało go, gdy nasze ręce i nogi, a także pozostałe części ciała, wykonywały ruchy ukierunkowane na rozluźnienie mięśni.

Był również czas na refleksję, wymianę doświadczeń i informacji. Dowiedzieliśmy się różnych ciekawostek, na przykład takich, że kontakt ze zwierzętami podnosi jakość życia, a w Poznaniu do pracy z osobami starszymi (m.in. z chorobą Alzheimera) wykorzystywana jest foka Paro, czyli robot do terapii polisensorycznej. Foka, choć nie jest żywym stworzeniem, reaguje na dotyk i nasze reakcje. W Internecie na temat foki Paro przeczytamy, że jest to japoński robot terapeutyczny, odnotowany w Księdze Rekordów Guinnessa jako robot, który powoduje największą redukcję poziomu stresu.

Chyba każdy chciałby mieć w pracy taką fokę…

Wolontariuszki i wolontariusze podczas warsztatu pozyskali gruntowną wiedzę na temat poszczególnych metod oddziaływań terapeutycznych. Dowiedzieli się, że hipoterapię od lat z powodzeniem prowadzi Fundacja Stworzenia Pana Smolenia w podpoznańskim Baranówku, a Fundacja Dr Clown specjalizuje się w rozweselaniu małych pacjentów. Wzruszenie malowało się na twarzach uczestników, gdy prowadząca opowiadała o emocjach osoby niewidomej, która po raz pierwszy w życiu miała okazję dotknąć węża. Obejrzeliśmy również film pt. „Drogi dwudziestoletni”, stanowiący punkt wyjścia do debaty międzypokoleniowej. Była to okazja, by zastanowić się, co chcielibyśmy zmienić w swoim życiu, gdybyśmy mogli cofnąć się do czasu, kiedy mieliśmy 20 lat.

Na zakończenie warsztatu odbyła się krótka sesja relaksacyjna.

Autor: Karolina Anna Kasprzak

------

Artykuł został przygotowany w ramach projektu „MOC wolontariatu w CREO 2023-2026”, sfinansowanego przez Narodowy Instytut Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego ze środków „Korpusu Solidarności – Programu Wspierania i Rozwoju Wolontariatu Systematycznego na lata 2018-2030”