Zapraszamy do zapoznania się z relacją z Targów Edukacyjnych oczami naszego wolontariusza Huberta.

Od 9 do 11 marca na terenie Międzynarodowych Targów Poznańskich odbywały się Targi Edukacyjne. To dla młodych ludzi przestrzeń pomagająca w wyborze dalszej drogi kształcenia. Szkół dla siebie szukają tam zwłaszcza uczniowie ósmych klas szkół podstawowych i ostatnich klas szkół średnich. Ale oferta jest tu znacznie szersza. Nie mogło tu zabraknąć Stowarzyszenia CREO!

Czas opowiadania

Jako Stowarzyszenie CREO współpracujemy z wieloma szkołami – choćby dlatego to były targi dla nas. To z naszą pomocą w wielu placówkach oświatowych pojawia się możliwość pracy wolontariackiej. I właśnie o tym chcieliśmy opowiedzieć w trakcie Targów Edukacyjnych. Odwiedzającym nasze stoisko mówiliśmy na czym polega wolontariat, jakie są rodzaje wolontariatu, gdzie można go realizować i jak dołączyć do Drużyny CREO. Nie brakowało nauczycieli, ale i uczniów, zainteresowanych naszą ofertą – wolontariatem w Poznaniu. W końcu od marca jesteśmy operatorem Poznańskiego Centrum Wolontariatu. Byliśmy pytani o to, czy jest możliwość przyjechania do szkoły i zrealizowania szkolenia z wolontariatu, a potem zrobienia jakiejś akcji. Oczywiście, że jest! Zachęcaliśmy także do zapoznania się z naszą ofertą –np. obsługa klienta z niepełnosprawnością, szkolenia z dostępności. Zachęcaliśmy rodziców i nauczycieli do zaangażowania dzieci w wolontariat w szkole podstawowej. Niektórzy chwalili się, że mają już koło wolontariatu w swojej szkole, choć nie brakowało też takich, którzy pytali o pomysły na wolontariat w szkole podstawowej.

Czas oglądania

Pawilon 7 MTP – to tutaj było stoisko Stowarzyszenia CREO cieszące się sporym zainteresowaniem. Byliśmy na targach nie tylko po to, by mówić, czy warto być wolontariuszem bądź gdzie można zrobić wolontariat. Byliśmy też po to, by prezentować strefę doświadczania. Co się w niej działo? Mieliśmy ze sobą gogle VR. VR to skrót od wirtualnej rzeczywistości. Do czego służą gogle VR? Pozwalają one przenieść się do wirtualnego świata i przeżywania wirtualnych doświadczeń. Filmy są zrobione w technologii 360 stopni,  dają one wrażenie efektu głębi 3D.  Zmiana położenia jest wykrywana automatycznie za pomocą czujników. Te okulary pomagają wczuć się w różne sytuacje i wydarzenia. Dzięki goglom VR można zwiedzać np. różne zakątki świata, planety, muzea. Mogą być również wykorzystywane aby się odprężyć i zrelaksować bądź wczuć się podczas interaktywnych gier. Goście targów mogli zobaczyć dwa filmy edukacyjne. Jeden z nich prezentował pierwszy dzień w szkole dziecka w spektrum autyzmu – z perspektywy tegoż dziecka. Drugi to za to pierwszy dzień w pracy osoby dorosłej z zespołem Aspergera. Nie ukrywamy, że to te „dziwne okulary” przyciągały największą uwagę. Nie brakowało chętnych do założenia ich i zobaczenia świata od trochę innej strony. Przyszło też do nas kilka osób w spektrum autyzmu. Założyli gogle VR i oglądali filmy, a potem niektórzy mówili, że to doświadczenia bardzo zbliżone do tego, co sami przeżywają. Obsługa naszych gogli VR nie wymagała długiego szkolenia.

Czas spacerowania w kombinezonie starości

Strefa doświadczania to nie tylko wirtualna rzeczywistość w goglach VR. Zabraliśmy ze sobą też symulator starości. Kamizelka, obciążniki na nogi i ręce, do tego ograniczona ruchomość w łokciach i kolanach. Gdy ubraliśmy kogoś w kombinezon starości – miał na sobie ponad 20 kilogramów dodatkowego ciężaru. Taki symulator odczuć starczych pozwala w pewnym stopniu lepiej zrozumieć starość – szczególnie osobom młodym. Organizm się starzeje, to naturalne. Stajemy się bardziej ociężali, cały układ ruchu pracuje gorzej niż „za młodu”. I właśnie to chcieliśmy pokazać zwłaszcza młodym uczestnikom Targów Edukacyjnych. Po ubraniu kombinezonu i założeniu wygłuszających słuchawek oraz symulatora wady wzroku w postaci specjalnych okularów (mamy kilka do wyboru, każdy symuluje inne wady wzroku) – był czas na spacer. Niedaleko były schody, więc pod okiem któregoś z wolontariuszy nasz chwilowy senior szedł w ich kierunku – także po to, by sprawdzić, jak mu się będzie wchodziło po schodach. A na koniec były jeszcze ćwiczenia fizyczne – skłon, przysiad. I chwila relaksu – można było usiąść sobie na miękkim pufie. Ale… to była podpucha. Bo potem trzeba było wstać – a to w kombinezonie starości dla wielu było ogromnym wyzwaniem. Niektórym uczestnikom to pomogło zrozumieć starość. Pojawiło się też pytanie, czy starość może być piękna przy takim obciążeniu i zmęczeniu po krótkim spacerze. Mieliśmy ze sobą też okulary symulujące wady wzroku – zaćmę, jaskrę i kilka innych chorób. Te z zaćmą często zakładaliśmy naszym spacerowiczom w kombinezonie. I wreszcie – rękawiczki symulujące zespół Parkinsona. Tu również, dzięki drganiom elektrycznym, można było zrozumieć, co dzieje się z organizmem przy tej chorobie. 

Dziękujemy wszystkim odwiedzającym! Tym, którym nie udało się do nas dotrzeć gwarantujemy, że będą jeszcze okazje, by spotkać się z nami na różnych eventach!

Tekst: Hubert Piechocki

-----------

Artykuł został przygotowany w ramach projektu „MOC wolontariatu w CREO 2023-2026”, sfinansowanego przez Narodowy Instytut Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego ze środków „Korpusu Solidarności – Programu Wspierania i Rozwoju Wolontariatu Systematycznego na lata 2018-2030”